یادی کنیم از کاپشن صورتی خودمون

ای تاریخ! قلمت بشکند اگر ننویسی همان‌ها که داغ بی‌پدری بر دل ما گذاشتند، همان‌ها بودند که داغ دخترهای کاپشن صورتی بر دل پدران‌شان گذاشتند.

آنهایی که با حرف‌های‌شان نیش به دل و جگر ما خانواده شهدا می‌زدند، فهمیدند چرا پدران ما رفتن سوریه و با داعش جنگیدند.
دیدید اگر پدران ما نرفته بودند چه می‌شد؟
آرامش زیارت مرد میدان و چای این میزبانی با صدای ناخراشی شد دود، آتش و بدن‌های تکه‌تکه؛
آری!
شما تیر ندیده بودید،
شما صدای ناله‌های زن و مرد و بچه‌های غرق در خون ندیده بودید،
چرا که در سرزمینی زندگی می‌کنید که امنیتش را پدران شهید ما به ارمغان آورده‌اند.